System QAFP (Quality Assurance for Food Products) stanowi jedno z najbardziej cennych narzędzi jakościowych w polskim sektorze mięsnym. Choć początkowo kojarzony głównie z produkcją wieprzowiny, dziś QAFP znajduje pełne zastosowanie także w produkcji mięsa drobiowego — w szczególności tusz, elementów i mięsa z kurcząt rzeźnych oraz indyków.

Stworzony z myślą o zapewnieniu powtarzalnej jakości, bezpieczeństwa mikrobiologicznego i transparentności w całym łańcuchu produkcyjnym, system ten określa precyzyjne wymagania hodowlane, transportowe, ubojowe i przetwórcze. Ostateczny cel: dostarczenie konsumentowi mięsa o udokumentowanej jakości i pełnej identyfikowalności.

Wymagania hodowlane: dobrostan, ściółka, obsada

Produkcja drobiu w systemie QAFP nakłada na hodowców konkretne i mierzalne wymogi. Kluczowe obszary to:

• Maksymalna obsada zwierząt:
  • Kurczęta: 33 kg/m²,
  • Indyki: 50 kg/m².
• Minimalny czas tuczu:
  • Kurczęta: ≥ 35 dni,
  • Indyczki: ≥ 133 dni,
  • Indyki: ≥ 112 dni.
• Warunki środowiskowe:
  • Naturalna ściółka (nie mniej niż 5 cm grubości),
  • Oświetlenie dzienne ≥ 20 lux przez co najmniej 8 godzin,
  • Minimum 6 godzin nieprzerwanej ciemności na dobę.
• Żywienie i zdrowotność:
  • Zakaz stosowania antybiotyków jako promotora wzrostu,
  • Kokcydiostatyki tylko do 10. dnia życia (wyjątek: leczenie z udokumentowanym uzasadnieniem),
  • Brak składników GMO w paszach.

Dobrostan zwierząt nie jest tu wartością deklaratywną – każda jednostka musi prowadzić szczegółową dokumentację obsady, oświetlenia, leczenia i zużycia pasz.

Transport i ubój – ściśle monitorowane etapy

QAFP narzuca jednoznaczne standardy w zakresie transportu i uboju ptaków:

• Czas transportu – maksymalnie 8 godzin,
• Minimalizacja stresu – odpowiednie środki transportu, przeszkolony personel,
• Czas przetrzymywania przed ubojem – nie dłuższy niż 12 godzin,
• Ubój zgodny z przepisami UE – m.in. rozporządzeniem 1099/2009 dotyczącym ochrony zwierząt.

Każdy pojazd, który przewozi drób QAFP, musi być wcześniej zatwierdzony w systemie. Podobnie zakłady ubojowe – muszą posiadać status jednostki uprawnionej do pracy w systemie QAFP.

Kryteria jakościowe tusz i mięsa: zero kompromisów

System nie dopuszcza żadnych form „poprawiania” mięsa. Mięso drobiowe QAFP musi:

• Nie zawierać dodatkowej wody (brak nastrzyków i iniekcji),
• Być wolne od wad fizycznych (złamań, siniaków, plam krwi),
• Spełniać określone limity mikrobiologiczne – w tym pełną zgodność z kryteriami Salmonella spp., liczby bakterii tlenowych i enterobakterii,
• Być opakowane próżniowo lub w atmosferze ochronnej – bez stosowania dodatków chemicznych.

Minimalna masa tusz:

• Kurczak: ≥ 1,1 kg,
• Indyk: ≥ 4,0 kg.

Etykietowanie i identyfikowalność

Kluczowym elementem systemu QAFP jest identyfikowalność partii produktów. Każdy etap musi być ewidencjonowany w sposób umożliwiający śledzenie drogi produktu od fermy do półki sklepowej. Na etykiecie końcowej muszą znaleźć się:

• Znak QAFP,
• Data uboju i pakowania,
• Numer partii produkcyjnej,
• Nazwa producenta i zakładu przetwórczego,
• Kraj pochodzenia.

System nadzoru i audyty zgodności

Produkcja w QAFP podlega regularnym kontrolom przeprowadzanym przez niezależne jednostki certyfikujące, m.in.: eCO₂ (eco2cert.pl).

System QAFP nie jest tylko marketingowym narzędziem znakowania mięsa – to spójny i kompleksowy system zarządzania jakością, którego  przebieg obejmuje każdy etap produkcji. Dla branży drobiarskiej oznacza to konieczność spełnienia szeregu wymagań formalnych, technologicznych i dokumentacyjnych. Dla konsumenta – realną gwarancję jakości, bezpieczeństwa i pochodzenia kupowanego mięsa z kurczaka czy indyka.

W kontekście coraz wyższych oczekiwań rynku – zarówno polskiego, jak i zagranicznego – uczestnictwo w systemie QAFP staje się nie tylko wyróżnikiem jakości, ale w wielu przypadkach również warunkiem dostępu do kontraktów premium i eksportowych kanałów sprzedaży.